انگار ترانه نفست بر
گردن و لاله گوشم، در حالی که انگشتانت هنرمندانه بر ساز خیالی پشتم زخمه میزنند،
یکی از آن تصویرهاییست که هر جا یادم
بیفتد، لبخند وسیعی بر چهرهام نقاشی میکند
و صد ساله هم که باشم نوجوانی بی
امان و چونان اسب رم کرده در یاختههایم می تازد!
درباره این سایت